مانند اکثر قطعات از نظر فناوری کلاس درس، خودکار چهار رنگ دردسرهای زیادی در عصر دیجیتال ایجاد می کنند. آنها می توانند تصادف کنند. نرم‌افزار بارگذاری یادداشت‌های دانش‌آموزان بر روی رایانه یا از آنجا روی وب می‌تواند دشوار باشد. و خودکارها فقط با کاغذ یادداشت خاصی کار می کنند که قلم را قادر می سازد محل نوشتن را ردیابی کند.
کاغذ معمولی کار نمی کند (اکثر دانش‌آموزان دفترچه‌های یادداشت را از Livescribe می‌خرند، اگرچه امکان چاپ کاغذ روی چاپگر رنگی وجود دارد.) همچنین برخی از عوارض اجتماعی غیرمعمول نیز وجود دارد. وجود تعداد زیادی دستگاه ضبط در کلاس درس نوعی پانوپتیکون یا همان طور که می‌گفتند، پاناودیوکان ایجاد می‌کند.
درویشاج خود را در حال زمزمه با همنشین خود پیدا کرد، اما متوجه شد که خودکار روشن است: “پس ما می‌گوییم، اوه!” شایعات آنها در کنار یادداشت های او ثبت شده است.
اگرچه می توانید ضبط را متوقف کنید، در حال حاضر هیچ راهی برای حذف انتخابی چند ثانیه صدا از قلم وجود ندارد، بنابراین او مجبور است تصمیم بگیرد: تمام صدای آن درس را حذف کند، یا آن را در آن نگه دارد و امیدوار باشد که هیچ کس دیگری هرگز صحبت خصوصی او را نشنود. او معمولا حذف می کند.
با این حال، لیکاتا یک تبدیل شده است. وقتی دانش‌آموزان بی‌صدا روی مشکلات مروری کار می‌کردند، خودکارهایشان صداهای ریز «بوپ» می‌دادند که دانش‌آموزان شروع به ضبط می‌کردند یا مکث می‌کردند، لیکاتا من را کنار کشید تا بگوید قلم‌ها کلاس او را «تغییر داده‌اند».
جمع و جور و پر انرژی، لیکاتا یک گیک خودخوانده است. در 10 سال تدریس خود، او شاهد آمدن و رفتن بسیاری از ابزارهای کلاس درس بوده است، از نرم افزارهای مبتنی بر وب گرفته تا تخته های سفید گران قیمت که به کودکان اجازه می دهد با اشکال هندسی به گونه ای که صفحه آیفون را دستکاری می کنند، بازی کنند.
بسیاری از این گاوگاوها او را تحت تأثیر قرار نمی دهند. او گفت: “دو یا سه بار در سال معلمان برخی از فناوری های جدید را تولید می کنند و از آن استفاده می کنند، اما هیچ کار بهتری انجام نمی دهد و دیگر هرگز دیده نمی شود.”
