برای نرم و انعطاف پذیر کردن لوله پلیکا شماره 10، نرم کننده ها اضافه می شوند. چندین محصول مختلف به عنوان نرم کننده استفاده می شود، از جمله دسته هایی از مواد شیمیایی به نام فتالات ها (یا استرهای فتالات)، سیترات ها و آدیپات ها.
فیلم‌های لوله PVC پلاستیکی شده تا حد زیادی به ایمنی مواد غذایی کمک می‌کنند، زیرا دارای خواص محافظت و نگهداری از مواد غذایی هستند. هر ماده ای که برای بسته بندی مواد غذایی استفاده می شود ممکن است منجر به انتقال برخی از مواد تشکیل دهنده آن به محصول غذایی شود. مهاجرت روان کننده از فیلم PVC در سطوحی است که توسط مقامات بهداشتی و قانونی بین المللی بی ضرر تلقی می شود.
گروه های زیست محیطی ادعا می کنند که نرم کننده های مورد استفاده در لوله PVC سیستم هورمونی انسان را مختل می کند. اگر این خطر وجود دارد، آیا باید به استفاده از این مواد در PVC ادامه دهیم؟
نرم کننده های فتالات بیش از چهل سال است که در سراسر جهان مورد استفاده قرار می گیرند و به طور گسترده برای اثرات سلامتی آنها مورد مطالعه قرار گرفته اند. فتالات ها گروهی از مواد شیمیایی هستند که هر کدام مشخصات ایمنی و سمیت خاص خود را دارند، اگرچه می توان آنها را بر اساس وزن مولکولی به فتالات های با وزن مولکولی بالا (HMW) و وزن مولکولی پایین (LMW) دسته بندی کرد.
طبق مطالعات علمی، فتالات ها عموماً تأثیر قابل توجهی بر روی هورمون زنانه، استروژن ندارند. در عوض، تحقیقات بر روی احتمال اثرات آندروژنیک (یعنی اثرات بر هورمون مردانه) متمرکز شده است. مطالعات اولیه نشان می دهد که این اثرات ممکن است در حیوانات آزمایشگاهی که با دوزهای بالایی از فتالات با وزن مولکولی کم تغذیه می شوند امکان پذیر باشد.
حدود 85 درصد لوله PVC برای محصولاتی با ماندگاری طولانی مدت بین 15 تا 100 سال استفاده می شود. اینها مصالح ساختمانی مانند قاب پنجره، لوله های توزیع و زهکشی آب و عایق ها و مجراهای کابل برق هستند. حدود 10 درصد از محصولات بین دو تا 15 سال استفاده می شود، مانند کیس کامپیوتر، قطعات خودرو و مبلمان. کمتر از 5% برای کاربردهای کوتاه مدت مانند بسته بندی و چیزهایی که فقط یک بار قابل استفاده هستند مانند محصولات پزشکی استفاده می شود. به طور کلی، PVC برای دفع طراحی نشده است و حجم زیادی زباله ایجاد نمی کند.
